× شکلات تلخ دوست دارم ولی نه دیگه در این حد! برام یه بیسکوییت شکلاتی سیاه آوردن مزه‌ی زهرمار میده.
با اونی که آورده کاری ندارم روی سخنم با کارخونه سازنده است! برادر چرا آخه؟ :)
× بهشون میگم شده قسطی، شده دست دو، یه دستگاه بازی بگیرید روزایی که آف کرونایی میخورید بشینید بازی کنید، دیگه مغز منو نخورید منم بتونم چار کلمه مطالعه کنم، دو صفحه هم این کتاب بدبختو جلو ببرم. بقول دوستان: مرسی اه!
× در حال همدردی، کلی گریه کردیم امروز. آخر هفته هم چهلمه.
× رفته پای عابربانک، بعد دوباره اومده میگه کارتو اشتباهی بردم. میگم: حرص نخور قسمت بوده!
شما رو نمیدونم. ولی من به شدت به قسمت تو این یه مورد اعتقاد دارم! بی حواسی‌های معمولی نه، حواس پرتیه. اما وقتایی که یچیزی جا میذاری مجبوری برگردی، یا اتفاقی میندازی تو یه اتوبان اشتباه، یا همه چیز دست به دست هم میده که به یک مقصد دیر برسی (خراب شدن کفش یا لباس در آخرین لحظات، خرابی آسانسور، یک تلفن یا دیدار آشنای بدموقع، کندترین راننده تاکسی جهان!)، یا وقتی کلی به خودت یادآوری میکنی یه کارو انجام بدی اما درست سر بزنگاه یجوری یادت میره که ایناروس، یوزارسیف را! همیشه معتقدم اینجور مواقع، یه چیزی از سرمون رد شده و اتفاقاً در درست ترین جای ممکن قرار داریم!